ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ , ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ή Παναγία είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης όλου του ανθρώπινου γένους. Μας έκαμε την μεγαλύτερη ευεργεσία. Γιατί χάρις στην δική της αρετή επισκέφθηκε την γη ο Ύψιστος Θεός και έγινε άνθρωπος στην άχραντη κοιλία της. Και έτσι σώθηκε ο κόσμος. Υπάρχει άλλη ευεργεσία πιο μεγάλη από αυτή;
Μας έφερε τον Σωτήρα και Λυτρωτή. Γι' αυτό ονομάζεται "ευεργέτης". Γιατί κανείς δεν μας ευεργέτησε τόσο, όσο ή αγία Μητέρα του Χριστού.
Και εμείς το ξέρομε. Μας το είπαν οι απόστολοι. Μας το κήρυξαν οι άγιοι πατέρες. Μας το υπενθυμίζουν κάθε ήμερα οι κληρικοί μας στις εκκλησίες μας. Και καταφεύγουμε σ' Αυτήν με πίστη.
" Παναγία μου! φωνάζει η πονεμένη μάνα στο προσκέφαλο του άρρωστου παιδιού της.
" Παναγία μου! φωνάζει ο ναύτης στην αγριεμένη θάλασσα.
" Παναγία μου! παρακάλεσε ο Κολοκοτρώνης, όταν κινδύνευε ή Ελλάδα από τον Δράμαλη.
" Παναγία μου! φωνάζει η κοπέλα.
" Παναγία μου! κλαίει ή χήρα.
" Παναγία μου! ακούς από παντού: από καλύβες και μέγαρα, από τρώγλες και ανάκτορα.
Ας θυμηθούμε μια αληθινή ιστορία.
Ένα καράβι ταξίδευε στο πέλαγος. Και το έπιασε φοβερή τρικυμία. Φόβος παγερός είχε καταλάβει καπετάνιο και πλήρωμα. Δεν ήταν η σημερινή εποχή. Τότε τα καράβια ήταν ξύλινα. Και με πανιά! Και το παλιοκάραβο είχε αρχίσει να μπάζει νερά. Η τρόμπα δούλευε αδιάκοπα. Μα δεν πρόφθανε! Και το καράβι είχε αρχίσει να βουλιάζει. Αν το καράβι χανόταν, τι να τους έκαναν οι βαρκούλες του και τα σωσίβια; Ένοιωσαν όλοι, πώς κάθε ελπίδα είχε χαθή. Και τότε έστρεψαν τον νου στην Παναγία, πού είναι: "ελπίς απηλπισμένων".
- Φτάσε, Παναγία Μυρτιδιώτισσα, Προστάτρια και Σκέπη του νησιού μας. Σώσε μας. Λυπήσου τα παιδιά μας και τους γέροντες γονείς μας, πού μας περιμένουν!...
Λίγο ήθελε ακόμη το καράβι να βουλιάξει. Μα ξαφνικά φάνηκε ανάμεσα τους μια ολόφωτη γυναίκα: Και τους είπε:
" Ήρθα! Μη φοβείσθε! Το καράβι σας θα σωθή!
Και βούτηξε μέσα στην θάλασσα με ένα σφουγγάρι στο χέρι και έκλεισε την τρύπα πού είχε ανοίξει στο σκάφος!
Σε λίγα λεπτά, το καράβι συνέχιζε ήσυχο το δρόμο του.
Στο πρώτο λιμάνι επήγαν το σκάφος για επισκευή. Και τι θαύμα είδαν! Είδαν την τρύπα, πού είχε ανοίξει στο σκάφος, βουλωμένη με το σφουγγάρι που κρατούσε στα χέρια της η Παναγία, όταν φάνηκε στο καράβι τους! Όλος ο κόσμος το είδε αυτό το θαύμα. Γεμάτος συγκίνηση ο καπετάνιος αγόρασε κερί καθαρό και έφτιαξε μια λαμπάδα σαν το κατάρτι του καραβιού. Επήρε και το σφουγγάρι της Παναγίας σε ένα κουτί. Έφτιαξε και ένα ασημένιο καραβάκι. Και γύρισε στην πατρίδα του, την Χίο. Και τα πήγε στο Μοναστήρι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας. Και όταν επήγε να προσκυνήσει την θαυματουργή της εικόνα, φώναξε γεμάτος συγκίνηση:
- Αυτή είναι! Αυτήν είδαμε! Παναγία μου! Παναγία μου!...
Γονάτισαν όλοι μπροστά στην Παναγία. Έκαμαν με ευλάβεια τον Σταυρό τους. Την ευχαρίστησαν από τα βάθη της ψυχής τους, Και της πρόσφεραν τα μικρά τους δώρα, πού σώζονται μέχρι σήμερα.
Μα μόνο σε εκείνους εφάνη καλή η Παναγία; Όχι. Για όλους τρέχει και για όλους φροντίζει. Ένα τροπάριο τής Εκκλησίας μας λέγει:
"Ουδείς προστρέχων επί Σοι, κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, Αγνή Παρθένε Θεοτόκε. Άλλ' αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως".
"Αν λοιπόν καμμιά φορά έχωμε την αίσθηση ότι δεν μας ακούει, ας διερωτόμαστε: Μήπως δεν είναι συμφέρον μας, να λάβωμε το δώρημα, αυτό πού ζητήσαμε;
"Ας την παρακαλέσωμε και εμείς."
" Παναγία Θεοτόκε Παρθένε, εμείς σήμερα κινδυνεύομε από χειρότερο κίνδυνο. Οι ηθικές αξίες έπεσαν.
Η κοινωνία διαλύεται. Η νεολαία χάνεται. Οι οικογένειες έπαψαν να είναι εστίες αρετής και ευσέβειας. Το έθνος μας καταρρέει."
" Έλα, Παναγία Μητέρα μας! Φτάσε! Φρονημάτισε τον λαό μας και τους άρχοντες. Μαλάκωσε τις καρδιές μας. Δώσε μας πίστη και ευσέβεια. Δώσε μας μετάνοια και επιστροφή.
Οδήγησε μας στον Υιό και Θεό Σου."
" Πρέσβευε, Δέσποινα, υπέρ ημών των αχρείων δούλων Σου! Σμίξε τα δύο χέρια Σου, μπρος στ' Άγιο παιδί Σου, και παρακαλεί, Δέσποινα, ακόμη και για μένα."
"Ας ψιθυρίσει έλεος η σπλαχνική φωνή Σου, κι ας δεηθούν τα χείλη Σου για σπλάχνα πονεμένα.Εσένα, Παναγία μου, Εσένα έχω μόνο, εις την ελπίδα, στ' όνειρο, εις την χαρά, τον πόνο. Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος, Βασίλισσα της Εκκλησίας σε κράζει η καμπάνα, ελεημοσύνη ο πτωχός, νερό ο διψασμένος, μα η καρδιά μου Δέσποινα, αυτή σε κράζει Μάνα!"

ΠΟΣΟ...ΜΑ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ...!!!!!!

Οι θαυματουργικές ιάσεις, οι οποίες γίνονται από το θείο έλεος, δεν αφορούν μόνον το σώμα , αφορούν και την ψυχή. Αλλά επειδή περισσότερο ασχολούμαστε με το σώμα και την υγεία του, σπανίως οι άνθρωποι ζητάμε την ίαση της ψυχής μας . Κι όμως, αυτό προέχει. Αυτή είναι η αθάνατη, αυτής η αξία είναι
ανυπολόγιστη και δεν υπάρχει αντάλλαγμα γι’ αυτήν.

Ιδού όμως μία περίπτωση που ζητήθηκε η βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου για κάποιο ελάττωμα ενός ανθρώπου που βασάνιζε τον ίδιο αλλά και την οικογένειά του. Αυτό ήταν η γκρίνια! Η γκρίνια είναι σαν το σκουλήκι που τρώει το ξύλο. Αυτή τρώει την χαρά της ζωής! Υποκινητής βέβαια είναι ο δαίμων της λύπης. Έτσι λένε και γράφουν οι άγιοι Πατέρες.
Γι’ αυτό ένας από τους νεώτερους Πατέρες και εξαιρετικός Εξομολόγος, έλεγε: «Προσέξτε, παιδιά μου τον δαίμονα της λύπης. Έχει πολλά θύματα στην εποχή μας. Όταν βλέπετε ότι βαραίνει και σκοτεινιάζει η ψυχή σας , τρέξτε στον ιερέα να εξομολογηθείτε. Η μετάνοια φέρνει την Χάρη του Χριστού, και το σύννεφο της λύπης διαλύεται. Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας! Να είμαστε
ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε και με ό,τι δεν έχουμε. Ακόμη και με τα βάσανα της ζωής μας, γιατί αν τα ξεπερνάμε δοξάζοντας τον Θεό, η υπομονή αυτή θα μας χαρίσει τον ουρανό!».
Αυτή λοιπόν η κυρία βλέποντας τον σύζυγό της να υποφέρει από δυσθυμία και γκρίνια, αντί να φιλονικεί, προσευχόταν στην Παναγία να τον βοηθήσει. Και όταν ήρθε στο Μοναστήρι Της να προσκυνήσει , προσευχήθηκε ιδιαίτερα.
Αποτέλεσμα;
Η Υπεραγία Θεοτόκος με την Χάρι Της έδιωξε την «συννεφιά» απ’ την ψυχή του συζύγου της . Έπαψε να γκρινιάζει κι έγινε ένας υπομονετικός και αισιόδοξος άνθρωπος. Ένα «αρνί του Θεού», όπως λέει ο λαός. Έγινε ένας αξιαγάπητος άνθρωπος!

Μήπως είναι μικρό θαύμα αυτό; Όχι! Είναι μεγάλο και σπουδαίο, γιατί αφορά την υγεία της ψυχής και την ειρήνη του ανθρώπου και των οικείων του.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΣ....

Tελικά , στ΄ αλήθεια , πόση ανάπαυση και παρηγοριά βρίσκουμε κοντά Στην Γλυκιά μας Παναγιά .
Η αγκαλιά Της , ορθάνοικτη , χωράει Τον κόσμο όλο ...
Μα αφού χώρεσε Τον Δημιουργό του κόσμου όλου , πώς είναι δυνατόν να μην χωράει και τον κόσμο όλο ; ...
Και όπως κεφαλή της Εκκλησίας μας είναι ο Ίδιος ο Κύριος , η Παναγιά μας είναι η Ίδια η Καρδιά της εκκλησίας μας !
Καταφυγή μας και προστασία , σε κάθε περίσταση ης ζωής μας , σε κάθε στεναχώρια , σε κάθε θλίψη , σε κάθε δύσκολη στιγμή .
Αν δεν ήταν Αυτή , πώς θα ήταν στ΄ αλήθεια η ζωή μας ; ...
Πού θ΄ ακουμπούσαμε το κεφάλι μας να βρει στοργή , να βρει παρηγοριά , να βρει ανάπαυση ;...
Πού θα εναποθέταμε την κάθε μας ελπίδα , πού θα στηρίζαμε την κάθε μας προσδικία ; ...
Όλα , σ΄ Αυτήν τα ακουμπάμε ...
Για όλα ,Αυτή μας δίνει τις λύσεις ...
Κι΄ αν δεν το αισθανόμαστε κάποιες φορές , είναι γιατί δεν έχουμε ανοικτά τα μάτια της ψυχής μας...
Ας Την ικετεύουμε ταπεινά , να συμπορεύεται μαζί μας στον δύσκολο δρόμο της ζωής.
Να μας φωτίζει το δρόμο , να μην αλλάζουμε πορεία .
Να μας στηρίζει , να μας ενισχύει και να μας παρηγορεί , και να παρακαλεί Τον Υιό Της , να γίνεται επιεικής μαζί μας , μπροστά στα λάθη και στα πάθη μας .

Η σκέπη και η προστασία της Μάνας Παναγιάς να σκεπάζει τον καθένα ξεχωριστά .

«Μερικές φορές η ψυχή μου κρύβει μέσα της πολλή αγάπη και θέλω να την στείλω και δεν γνωρίζω που να την στείλω.
Και τότε την απευθύνω εις την Μανούλα μου, την Παναγία και την παρακαλώ αυτή να παρηγορήσει όποιον υποφέρει και βασανίζεται, όποιον τον πικραίνουν οι αυταρχικοί χαρακτήρες, όποιον φλέγουν τα πάθη.
Η αγάπη προς την Παναγία μας είναι κάτι το πολύ τρυφερό και άγιο.
Δεν μπορείς να σκεφθής την Παναγία μας και να μη πλημμυρίσεις από συναισθήματα ιερά και άγια.
Η αγάπη προς την Παναγία μας διαπορθμεύει την ψυχή μας εις τον μέλλοντα αιώνα, δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.
Είναι κάτι που δεν εκφράζεται, αλλά σε κάνει να σκιρτάς από χαρά προς αυτή που είναι η κιβωτός της σωτηρίας και ταμείον των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. »

ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ....ΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΤ'ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ....!!!!!

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ -ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ

Ή Παναγία είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης όλου του ανθρώπινου γένους. Μας έκαμε την μεγαλύτερη ευεργεσία.
Γιατί χάρις στην δική της αρετή επισκέφθηκε την γη ο Ύψιστος Θεός και έγινε άνθρωπος στην άχραντη κοιλία της.
Και έτσι σώθηκε ο κόσμος.
Υπάρχει άλλη ευεργεσία πιο μεγάλη από αυτή;
Μας έφερε τον Σωτήρα και Λυτρωτή.
Γι' αυτό ονομάζεται "ευεργέτης".
Γιατί κανείς δεν μας ευεργέτησε τόσο,
όσο ή αγία Μητέρα του Χριστού.
Και εμείς το ξέρομε. Μας το είπαν οι απόστολοι.
Μας το κήρυξαν οι άγιοι πατέρες.
Μας το υπενθυμίζουν κάθε ήμερα οι κληρικοί μας στις εκκλησίες μας. Και καταφεύγουμε σ' Αυτήν με πίστη. Και ψάλλομε:
"Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί, και προσπέσωμεν εν μετάνοια-κράζοντες εκ βάθους ψυχής: Δέσποινα, βοήθησον, εφ' ημίν σπλαγχνισθείσα".

Γλυκειά μας Παναγιά ,
καθώς ατενίζεις Τον Αγαπημένο Σου Υιό ,
μεσίτευσε και για όλους εμάς ,
που στης ζωής το πέλαγο ,
τα κύματα μας κτυπούν αλύπητα ,
και δεν μας αφήνουν σε ησυχία ...
Οι πειρασμοί ασταμάτητοι ...
Ο πονηρός δεν τα βάζει κάτω ,
αλλά μας πολεμά βάναυσα ,
θέλοντας να μας δει να λυγίζουμε
να παρατάμε τα όπλα ,
να εγκαταλείπουμε τη μάχη ...
Γι΄ αυτό Παναγία μου ,
δεν έχουμε άλλη καταφυγή εκτός από Εσένα .
Κλίνουμε το γόνυ της ψυχής και του σώματος ενώπιον Σου ,
και σε ικετεύουμε θερμά :
" Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν,
μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων,
παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει. "

Εύχομαι η Γλυκειά μας Παναγιά
νάναι καταφυγή και προστασία
για κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΨΑΛΩ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΥΜΝΗΣΩ;

Καύχημα των ιερέων
αγλάισμα ψυχών ωραίων,
στήριγμα των μοναστών
στον αγώνα τον καλόν….
Των παρθένων κορωνίδα
στην ουράνιον πατρίδαν
που ξανάδωσεν ελπίδαν,
στου μισόκαλου παγίδαν.
Μες, σε παναγάπην, τόσην
τους ανθρώπους για σώσει
έδωσεν υπέρ ημών
ο Θεός των ουρανών,
Άνασσαν και Μήτερ πάντων
να πρεσβεύει υπέρ απάντων….