ΠΕΡΝΑΣ ΔΥΣΚΟΛΑ......

Είμαι στα καλά μου αυτή την ώρα και μιλάω για 20 λεπτά και πάλι, και γράφω αυτές τις σκέψεις......
Αν όμως ήμουν κι εγώ χτυπημένος απ’ τον πόνο, όπως εσύ, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα.
Θα κλεινόμουν στον εαυτό μου και θα παρέλυα σαν κι εσένα.
Έλα, φίλε μου, να επικαλεστούμε το θείο Έλεος μαζί σήμερα, για τη θλίψη που χτύπησε την καρδιά σου πάλι.
Ερωτική απογοήτευση, αρρώστια, απόλυση, θάνατος αγαπημένου.
Ο Θεός της αγάπης, έγινε στα μάτια σου πάλι τόσο σκληρός και απόμακρος.
Ο άγιος Σιλουανός, στο μεγάλο του πόνο, Τον είπε ¨αδυσώπητο¨!
Μου ‘πες ότι πονάς πολύ, κι ο φόβος σ’ έχει παραλύσει. Κι ότι απογοητεύεσαι, και τρελαίνεσαι.
Και το πιο ανυπόφορο είναι αυτή η αίσθηση ότι δεν αγαπιέσαι απ’ το Θεό και τους ανθρώπους.
Και γίνεσαι ένα φοβισμένο παιδί απ’ τη μεγάλη οδύνη.
Όλα τα μεγάλα λόγια σου, ο τσαμπουκάς και η ανταρσία σου, υποχωρούν μπροστά στον πόνο της ζωής.
Και η ψυχή σου ζαρώνει, μαραζώνει, και γίνεται τόσο ευάλωτη.
Κι ένα μεγάλο ¨γιατί;¨ ακούγεται συνέχεια μέσα σου.
Γιατί να μου συμβεί αυτό εμένα;; γιατί; Γιατί;
Δεν ξέρω το γιατί.
Ξέρω όμως ότι όλα όσα περνάω και περνάς, έχουν μια αιτία. Μια κρυφή, μυστική αιτία που υπάρχει μέσα σου και μέσα μου.
Ό, τι συμβαίνει στη ζωή, γίνεται για κάποιο λόγο.
Εμείς, με τρόπο μυστικό, ελκύουμε πάνω μας τα διάφορα παθήματα, για να πάρουμε μαθήματα και ν’ αποκτήσουμε τη σοφία του πόνου.
Κυρίως να μάθουμε την αγάπη.
Την ταπείνωση, την εσωτερική πνευματική ζωή. Τη δύναμη κι ομορφιά της ψυχής μας.
Έτσι ανθίζουν τα λουλούδια: με τη βροχή, το χιόνι, το βοριά.
Ξέρω ότι τα λόγια μου δεν κάνουν και πολλά.
Το θέμα είναι να έρθει ο Θεός με τη χάρη Του κοντά σου, να σε παρηγορήσει.
Τώρα καταρέεις, μα μετά από καιρό, θα κοιτάς πίσω και θα βλέπεις ότι όλα έγιναν για έναν ωφέλιμο σκοπό.
Αν μπορείς, βγες λίγο απ’ το μεγάλο σου δράμα, και δες το από απέναντι, σαν παρατηρητής.
Μη ταυτίζεσαι με τον πόνο και την τραγωδία σου.
Περνάς μια τραγωδία, ναι. Μα δεν είσαι εσύ η τραγωδία που περνάς.
Έχεις ψυχικές ποιότητες κι ομορφιές που δεν μπορεί να αγγίξει καμία τραγωδία, κανένας πόνος και ναυάγιο.
Έλα σ’ επαφή μαζί μ’ αυτή τη χάρη που κρύβει η ψυχή σου.
Εύχομαι να ξαστερώσει ο νους σου.
Να έρθει ο Χριστός να φυσήξει και να σου πάρει κάθε πόνο και θλίψη.
Κυρίως, να σε ξεμπερδέψει, να σου αλλάξει μυαλά, λογισμούς και σκέψεις.
Όλα από εκεί ξεκινούν: απ’ το νου που τροφοδοτεί με δηλητηριώδεις σκέψεις την καρδιά. Φαύλος κύκλος.
Το παραδέχομαι: το μυαλό μου κι εμένα είναι προβληματικό και άρρωστο. Γι’ αυτό βασανίζομαι στον κόσμο αυτό.
Και θέλω να αποκτήσω τη σκέψη του Χριστού, το ¨νου του Χριστού¨.
Για να ηρεμήσω, να αλλάξω.
Να γίνει ένα θαύμα, ρε παιδί μου!
Γίνεται!! Μπορείς!
Και κυρίως Αυτός, ο Χριστός, ο Λυτρωτής, ο Άκακος, ο μέγας Θεραπευτής, μπορεί να σε αλλάξει, αν Τον αφήσεις να μπει μέσα σου.
Μην κλαις.
Χαμογέλα.

Ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε...

Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο.
Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιάς και αγνότητα ψυχής.
Να, και ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε όχι σε ναό όρθιος ή γονατιστός,
αλλά μέσα σε φυλακή πεσμένος ανάσκελα,
καθώς τα πόδια του ήταν σφιγμένα στην ξυλοπέδη.
Επειδή, όμως, προσευχήθηκε με θέρμη, αν και πεσμένος,
και τη φυλακή έσεισε και τα θεμέλια σάλεψε και το δεσμοφύλακα
τράβηξε στην αληθινή πίστη μαζί με όλη την οικογένειά του (Πράξ. 16:25-35).
Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατο του. Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ' Βασ. 20:1-6).
Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό,
με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών (Λουκ. 23:42-43).
Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη (Ιερ. 45:6) και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία (Δαν. 6:16) και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους (Ιων. 2:1-2), όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές, που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.
"Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;", θα με ρωτήσεις.
Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!»,
παρακαλούσε εκείνη. «Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). "Ελέησέ με, Κύριε!", θα παρακαλάς κι εσύ.
"Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο". Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας.
Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται.
"Ελέησέ με!". Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.
Και όταν βρίσκεσαι έξω από την εκκλησία, φώναζε μυστικά: "Ελέησέ με!".
Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου. Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε. Δεν απαιτείται τόσο ο τόπος, όσο ο τρόπος προσευχής.
Και στο λουτρό αν είσαι, να προσεύχεσαι.
Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όλη η κτίση είναι ναός του Θεού.
Εσύ ο ίδιος είσαι ναός του Θεού, και ψάχνεις τόπο για να προσευχηθείς;

Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου.
Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε.
Δεν απαιτείται τόσο ο τόπος, όσο ο τρόπος προσευχής.
ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ..ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!

Ο Χριστός είναι μαζί μας κάθε στιγμή!
 

Αλλά εσείς να έχετε θάρρος, γιατί εγώ τον έχω νικήσει τον κόσμο! Είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Νικητής του σατανά, της αμαρτίας και του θανάτου.
Έτσι μίλησε Αυτός στους αγαπημένους Αποστόλους Του και μετά την ανάστασή Του τους είπε: Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου (Μτ. 28, 20).
Αδερφοί μου, ας θυμόμαστε αυτές τις δύο φράσεις του Χριστού: Μη φοβάστε, εγώ νίκησα τον κόσμο! Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου. Στην ιστορία όλων των λαών δεν θυμάται κανείς να τόλμησε κάποιος να πει τέτοια λόγια. Αυτά τα λόγια δεν είναι συνηθισμένα, είναι σαν στύλοι γύρω από τους οποίους γυρίζει η ζωή ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Εγώ νίκησα, εγώ θα είμαι μαζί σας! Ακούστε αυτά τα λόγια, ας τα επαναλαμβάνετε κάθε μέρα στον εαυτό σας και στα παιδιά σας. Ας τα χαράξετε στις καρδιές σας. Από όλες τις επιθυμίες σας, η πιο υψηλή επιθυμία περιέχεται σ' αυτά τα λόγια. Ποιον θα αγαπήσετε περισσότερο από Εκείνον που νίκησε το θάνατο, το σατανά, την αμαρτία;
Ποιον θα θέλατε εσείς να είναι μαζί σας σ' αυτόν τον αγώνα, στο θάνατο και μετά το θάνατο, αν όχι Αυτόν, τον Νικητή όλων των θλίψεων, όλων των φόβων και όλων των αδυναμιών;
Να είναι κανείς Χριστιανός, σημαίνει να δεχτεί στην καρδιά του αυτά τα λόγια του Χριστού, του Σωτήρα μας και σύμφωνα μ' αυτά να ενεργεί. Να είσαι Χριστιανός σημαίνει να είσαι νικητής της κακίας διαμέσου του Χριστού, του Νικητή. Να είσαι Χριστιανός σημαίνει να ξέρεις, να νιώθεις την παρουσία του ζωντανού και του νικηφόρου Χριστού κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Ο Χριστός, ο νικηφόρος, θα είναι μαζί μας και στη χαρά και στα βάσανα, για να μην χαθούμε και απελπιστούμε. Ο σοφός λαός λέει: Στο καλό να μην περηφανευτείς και στο κακό μην απελπιστείς. Ο Χριστός, ο νικηφόρος, είναι ο Οικοδεσπότης μας σε κάθε ευτυχία και ο Οδηγός μας σε κάθε θλίψη. Ας μην σας νικήσουν ούτε τα πάθη, ούτε οι άνθρωποι. Ας γίνουμε οι στρατιώτες του Ανίκητου Στρατηγού, όμοιοι μ' Αυτόν στο φως, στη δικαιοσύνη, στην καθαρότητα, στη σεμνότητα και στην αγάπη.
Σ' αυτά βρίσκεται το νόημα της χριστιανικής ζωής....
Γι' αυτό το λόγο λέμε: Μετανοιώστε, συνέλθετε, γίνετε νηφάλιοι, γονατίστε, θυμιατίστε τον εαυτό σας και τα σπίτια σας, για να γίνετε ο λαός του Θεού και για να γίνει ο Θεός ο οδηγός σας, Αυτός που θα σας δείχνει το δρόμο. Αμήν.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ

"ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ Σ'ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ"...

ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΕΝΙΩΣΕΣ ΠΟΤΕ , ΝΑ Σ' ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ
ΣΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΝΑ 'ΣΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΟΣ.
ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,
ΜΑ ΝΑ ΦΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΣΟΥ.
 

ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΒΑΘΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ.
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙΣ ΜΕ ΚΟΠΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙΣ ΔΙΑΡΚΩΣ, Ν' ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.

ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΖΗΛΕΥΟΥΝΕ, ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ,
ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ, ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΙ ΑΝΕΦΕΛΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΜΟΝΟ,
ΠΩΣ ΚΡΥΒΕΙ ΕΝΑ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ, ΜΑΣΚΑΡΕΜΕΝΟ ΠΟΝΟ.

ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΕΜΑΘΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ,
ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΕΒΑΛΑ, ΣΤΟΙΧΗΜΑ, ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΑ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙ,
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕ, ΝΑ ΣΚΥΨΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑ ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ, ΠΟΤΕ ΜΟΙΡΑ ΑΠΟ 'ΜΕΝΑ,
ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΣΚΟΥΠΙΖΟΝΤΑΣ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΑ ΚΛΑΜΜΕΝΑ,
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ, ΣΤΡΕΦΩ ΚΑΙ ΨΥΘΙΡΙΖΩ,
"ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ Σ'ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ".

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ...

ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΞΑΦΝΙΚΑ,ΣΤΡΑΦΗΚΕΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΣΙΩΠΗΛΑ,ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΣΟΥ,ΕΣΧΙΖΕ ΤΟΥΣ ΑΙΘΕΡΕΣ...
ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΑΚΙ ΑΝΑΒΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΣΟΥ,ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΑ ΣΕ ΓΛΥΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΔΥΜΑΝΗ...
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΚΑΤΑΒΑΘΑ ΣΟΥ,ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΛΗ,ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΤΑΛΜΕΝΗ, ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ...
ΤΗ ΜΑΖΕΥΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ,ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ,ΠΟΥ Η ΨΥΧΗ ΤΑ ΧΑΝΕΙ...ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΒΟΤΑΝΙ..
ΘΑΡΡΟΣ Τ'ΑΚΟΥΣ;;;
ΘΑΡΡΟΣ ΑΣ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ,ΚΙ ΑΣ ΛΕΣ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ...
''ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ ΑΣ ΓΙΝΕΙ...''

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και σώμα εμείς οι άνθρωποι, οι χριστιανοί.
Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, η βάσις, το παν.
Χωρίς Χριστό, Εκκλησία δεν υπάρχει.
Πρεπει να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων.
Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για τη σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας.
Να κάνουμε το πάν γι' αυτούς, όπως ο Χριστός για μας.
Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό.
Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι.
Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος.
Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς, να μπουν όλοι στην Εκκλησία.
Αυτό έχει αξία.
Και μ' αυτή την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς απ' τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο. Όταν ξεχωρίζομε τον εαυτό μας, δεν είμαστε χριστιανοί. Αληθινοί χριστιανοί είμαστε, όταν αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, με μια συνεχή σχέση αγάπης.
Όταν ζούμε ενωμένοι εν Χριστώ, δηλαδή όταν ζούμε την ενότητα μέσα στην Εκκλησία του με το αίσθημα του ενός.
Γι' αυτό ο Χριστός προσεύχεται στον Πατέρα του λέγοντας, “ίνα ώσιν εν”.
Το λέει και το ξαναλέει κι οι απόστολοι το τονίζουν.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο βάθος, η μεγαλύτερη έννοια που έχει η Εκκλησία.
Εκεί βρίσκεται το μυστήριο: να ενωθούν όλοι σαν ένας άνθρωπος εν Θεώ.
Άλλη τέτοια θρησκεία δεν υπάρχει.
Να ευχόμαστε να είμαστε όλοι μαζί, όλοι μαζί στον Θεό.
Τότε, αν το ζούμε αυτό, θα έχουμε τα ανάλογα αποτελέσματα, θα είμαστε όλοι αγαπημένοι και ενωμένοι.
Για τους ανθρώπους του Θεού δεν υπάρχει απόσταση, έστω κι αν είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Όπου κι αν βρισκόμαστε, είμαστε όλοι μαζί.
Όσο μακριά κι αν βρίσκονται οι συνάνθρωποί μας, πρέπει να τους συμπαραστεκόμαστε.
Όταν μας συνδέει ο Χριστός, αποστάσεις δεν υπάρχουν.

Είμαι το φως

και δεν Με βλέπεις

Είμαι ο δρόμος
και δεν Με ακολουθείς

Είμαι η αλήθεια
και δεν Με πιστεύεις

Είμαι η ζωή
και δεν Με αναζητάς

Είμαι ο ποιμένας
και δεν Με υπακούεις

Είμαι ο Θεός σου
και δεν προσεύχεσαι σε Μένα

Εάν υποφέρεις μη Με θεωρείς υπαίτιο... —

Σε σένα

Σε σένα που βρίσκεσαι σε δύσκολη φάση,σε σένα που είσαι πολύ στεναχωρημένος.Που το πρόβλημά σου είναι πολύ δύσκολο,πιο δύσκολο από το δικό μου και που πραγματικά θα ήθελα να νιώσω για λίγο την δυσκολία που αντιμετωπίζεις, ώστε να σε καταλάβω καλύτερα,θα ήθελα να σου πρότεινα κάτι που θα φέρει αν όχι λύση, τουλάχιστον παρηγοριά και ανακούφιση.Πάρε ένα σταυρό με τον Εσταυρωμένο πάνω του, κλείδωσε την πόρτα του δωματίου σου,ακούμπησέ τον κάπου και πες κοιτώντας Τον, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.Άνοιξε την καρδιά σου και πες Του ότι σε βασανίζει με την πίστη ότι σε ακούει.Δεν είναι κάτι απόμακρο ο Θεός.Είναι δίπλα σου και στο δωμάτιό σου και σε ακούει.Εκείνος σε καταλαβαίνει πώς νιώθεις, αφού πριν από 2011 χρόνια ένιωσε πολύ χειρότερα από σένα, σηκώνοντας όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων που έζησαν και θα ζήσουν.Άρα λοιπόν,ακόμα νομίζεις ότι είσαι μόνος σου σε αυτή τή δυσεπίλυτη δυσκολία;Ακόμα νομίζεις ότι το πρόβλημά σου δεν θα λυθεί;
Όχι φίλε μου!Ποτέ δεν είσαι μόνος σου, αφού ακόμα και αν σε εγκαταλείψουν όλοι όσοι λένε ότι σε αγαπούν, υπάρχει κάποιος που πάντα θα σε αγαπάει.Και,αφού σε αγαπάει, σε βοηθάει.Λοιπόν, κάνε την προσευχή σου, άνοιξέ Του την καρδιά σου, λέγε συνέχεια την ευχή και όλα θα πάνε καλά.Και αν δεν καλυτερέψουν σήμερα ή αύριο, πάντως κάποια στιγμή θα νιώσεις ότι ο Χριστός είναι κοντά σου.Δίπλα σου σε κάθε πρόβλημά σου.

Πόσο ωραία,πόσο ευχάριστη,

πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει,
στον Θεό των οικτιρμών,τον Θεό του ελέους,
τον αγαθό και φιλάν­θρωπο Θεό...
Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό!
Ο Θεός είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος. Ελπίζει στον Κύριο και πράττει τα αγαθά!
Κάθε του ελπίδα την έχει εναποθέσει σ’ Αυτόν, και σ’ Αυτόν εξομολογείται με όλη του την καρδιά. Είναι το καύχημά του, είναι ο Θεός του και Τον επικαλείται μέρα και νύχτα. Το στόμα του ωραίο, αναπέμπει αίνους στον Θεό, τα χείλη του, πιο γλυκά από μέλι και κερί σαν ανοίγουν για να ψάλλουν στον Θεό· η δε γλώσ­σα του γεμάτη χάρη, κινείται προς δοξολογία Θεού.
Η καρδιά του είναι έτοιμη να Τον επικαλεσθεί, η διάνοια του έτοιμη να ανυψωθεί προς Αυτόν, η ψυχή του είναι προ­σηλωμένη στον Θεό και «η δεξιά του Κυρίου αντελάβετο αυτού». «Εν τω Κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή αυτού».
Ζητά και λαμβάνει από τον Θεό αυτό που ζητά η καρδιά του.
Ζητά και βρίσκει όσα ποθεί. Κρούει και του ανοίγονται οι θύρες του ελέους.
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο επαναπαύεται σε ήσυχα νερά. Ο δε Κύριος του δίνει πλούσια τα ελέη του. Η δεξιά του Κυρίου κατευθύνει την πορεία του και δάκτυλος Κυρί­ου τον καθοδηγεί στους δρόμους του.
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν αστοχεί. Η ελπί­δα του δεν πεθαίνει ποτέ.
Ο Θεός είναι η προσδοκία του, η ακρότατη επιθυμία της καρδιάς του.
Προς Αυτόν στε­νάζει η καρδιά του όλη την ημέρα: «Κύριε μην αργήσεις, σήκω, κάνε γρήγορα, έλα και απομάκρυνε από την ψυχή μου κάθε ανάγκη, εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχή μου! Θα σε δοξολογήσω με όλη μου την καρδιά Κύριε.
Σε Σένα θα απευθύνεται κάθε λόγος που θα βγαίνει απ’ το στόμα μου».
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, ευλογεί τον Ύψιστο, τον λυτρωτή του και αγιάζει «το όνομα το άγιον αυτού». Ελπί­ζει και από τα βάθη της καρδιάς του κραυγάζει προς τον Θεό: «Κύριε πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω σου;».
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, θα επικαλεσθεί τον Ύψιστο για να εισέλθει στο αγιαστήριό Του, για να δει και να χαρεί τα θαυμάσια Του· και ο Κύριος θα ακούσει τη φωνή της δέησής του.
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, απολαμβάνει άκρα ειρή­νη· γαλήνη επικρατεί στην καρδιά του και στην ψυχή του βασιλεύει πλήρης αταραξία. Όταν έχει βοηθό του τον Θεό, από τί να φοβηθεί; Από τί να δειλιάσει;
Αν ξεσηκωθεί ενα­ντίον του πόλεμος, δεν πτοείται, γιατί ελπίζει στον Κύριο.
Αν τον καταδιώξουν πονηροί δεν φοβάται, γιατί ξέρει ότι όλα είναι υπό τον έλεγχο του Κυρίου. Δεν ελπίζει στο τόξο του ούτε στη φαρέτρα του· ούτε εξαρτά τη σωτηρία του από τη ρομφαία, αλλά από τον Κύριο και Θεό του, που μπορεί να τον γλιτώσει από τα χέρια αυτών που τον πολεμούν, από την παγίδα του αμαρτωλού και από την καταιγίδα. Είναι πεπεισμένος για τη δύναμη του Κυρίου και «επί τον βραχί­ονα τον υψηλόν αυτού και ο Κύριος σώσει αυτόν».
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, βαδίζει ήρεμος στον αγώνα της ζωής του και διανύει τον δρόμο αυτό δίχως το άγχος των μερίμνων. Εργάζεται ακατάπαυστα το αγαθό, το ευάρεστο και τέλειο, τα δε έργα του τα ευλογεί ο Θεός. Σπέρνει ευλογημένα και λαμβάνει πλούσιους τους καρπούς των κόπων του. Έχει θάρρος στον Κύριο και δεν παρεκτρέπεται από τους πειρασμούς που τον κυκλώνουν. Στις δοκιμασίες της ζωής δεν παραιτείται, αλλά ελπίζει, δι­ότι εκεί που τα πράγματα φαίνονται αδύνατα, ο Θεός φα­νερώνει τη διέξοδο. Μέσω της πίστης προσδοκά και την ελπίδα της δικαιοσύνης.
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν ελπίζει σε χρήματα, ούτε στο μέγεθος της δύναμής του, αλλά επαναπαύεται στη βοήθεια που θα του παράσχει ο Θεός.
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι γεμάτος πίστη και αγάπη προς τον Θεό, ζει έχοντας θάρρος στην αγαθή του συνείδηση, εμφανίζεται με την παρρησία γιου απέναντι στον ουράνιο Πατέρα του και Τον επικαλείται για να έλθει η βασιλεία Του στη γη και το θέλημά Του να πραγματώνε­ται στη γη όπως και στον ουρανό.
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι αφοσιωμένος ολο­κληρωτικά σ’ Εκείνον και υψώνει την καρδιά του στον αγαθό και αθάνατο Θεό. Ζητά απ’ Αυτόν το ύψιστο αγαθό και την αθανασία στη βασιλεία των Ουρανών, και ο Θεός τον εισακούει.
Μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Κύριο!

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΨΑΛΩ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΥΜΝΗΣΩ;

Καύχημα των ιερέων
αγλάισμα ψυχών ωραίων,
στήριγμα των μοναστών
στον αγώνα τον καλόν….
Των παρθένων κορωνίδα
στην ουράνιον πατρίδαν
που ξανάδωσεν ελπίδαν,
στου μισόκαλου παγίδαν.
Μες, σε παναγάπην, τόσην
τους ανθρώπους για σώσει
έδωσεν υπέρ ημών
ο Θεός των ουρανών,
Άνασσαν και Μήτερ πάντων
να πρεσβεύει υπέρ απάντων….

Γλυκειά μας Παναγιά ,
καθώς ατενίζεις Τον Αγαπημένο Σου Υιό ,
μεσίτευσε και για όλους εμάς ,
που στης ζωής το πέλαγο ,
τα κύματα μας κτυπούν αλύπητα ,
και δεν μας αφήνουν σε ησυχία ...
Οι πειρασμοί ασταμάτητοι ...
Ο πονηρός δεν τα βάζει κάτω ,
αλλά μας πολεμά βάναυσα ,
θέλοντας να μας δει να λυγίζουμε
να παρατάμε τα όπλα ,
να εγκαταλείπουμε τη μάχη ...
Γι΄ αυτό Παναγία μου ,
δεν έχουμε άλλη καταφυγή εκτός από Εσένα .
Κλίνουμε το γόνυ της ψυχής και του σώματος ενώπιον Σου ,
και σε ικετεύουμε θερμά :
" Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν,
μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων,
παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει. "

Εύχομαι η Γλυκειά μας Παναγιά
νάναι καταφυγή και προστασία
για κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ -ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ

Ή Παναγία είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης όλου του ανθρώπινου γένους. Μας έκαμε την μεγαλύτερη ευεργεσία.
Γιατί χάρις στην δική της αρετή επισκέφθηκε την γη ο Ύψιστος Θεός και έγινε άνθρωπος στην άχραντη κοιλία της.
Και έτσι σώθηκε ο κόσμος.
Υπάρχει άλλη ευεργεσία πιο μεγάλη από αυτή;
Μας έφερε τον Σωτήρα και Λυτρωτή.
Γι' αυτό ονομάζεται "ευεργέτης".
Γιατί κανείς δεν μας ευεργέτησε τόσο,
όσο ή αγία Μητέρα του Χριστού.
Και εμείς το ξέρομε. Μας το είπαν οι απόστολοι.
Μας το κήρυξαν οι άγιοι πατέρες.
Μας το υπενθυμίζουν κάθε ήμερα οι κληρικοί μας στις εκκλησίες μας. Και καταφεύγουμε σ' Αυτήν με πίστη. Και ψάλλομε:
"Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί, και προσπέσωμεν εν μετάνοια-κράζοντες εκ βάθους ψυχής: Δέσποινα, βοήθησον, εφ' ημίν σπλαγχνισθείσα".

«Μερικές φορές η ψυχή μου κρύβει μέσα της πολλή αγάπη και θέλω να την στείλω και δεν γνωρίζω που να την στείλω.
Και τότε την απευθύνω εις την Μανούλα μου, την Παναγία και την παρακαλώ αυτή να παρηγορήσει όποιον υποφέρει και βασανίζεται, όποιον τον πικραίνουν οι αυταρχικοί χαρακτήρες, όποιον φλέγουν τα πάθη.
Η αγάπη προς την Παναγία μας είναι κάτι το πολύ τρυφερό και άγιο.
Δεν μπορείς να σκεφθής την Παναγία μας και να μη πλημμυρίσεις από συναισθήματα ιερά και άγια.
Η αγάπη προς την Παναγία μας διαπορθμεύει την ψυχή μας εις τον μέλλοντα αιώνα, δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.
Είναι κάτι που δεν εκφράζεται, αλλά σε κάνει να σκιρτάς από χαρά προς αυτή που είναι η κιβωτός της σωτηρίας και ταμείον των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. »

ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ....ΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΤ'ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ....!!!!!

Tελικά , στ΄ αλήθεια , πόση ανάπαυση και παρηγοριά βρίσκουμε κοντά Στην Γλυκιά μας Παναγιά .
Η αγκαλιά Της , ορθάνοικτη , χωράει Τον κόσμο όλο ...
Μα αφού χώρεσε Τον Δημιουργό του κόσμου όλου , πώς είναι δυνατόν να μην χωράει και τον κόσμο όλο ; ...
Και όπως κεφαλή της Εκκλησίας μας είναι ο Ίδιος ο Κύριος , η Παναγιά μας είναι η Ίδια η Καρδιά της εκκλησίας μας !
Καταφυγή μας και προστασία , σε κάθε περίσταση ης ζωής μας , σε κάθε στεναχώρια , σε κάθε θλίψη , σε κάθε δύσκολη στιγμή .
Αν δεν ήταν Αυτή , πώς θα ήταν στ΄ αλήθεια η ζωή μας ; ...
Πού θ΄ ακουμπούσαμε το κεφάλι μας να βρει στοργή , να βρει παρηγοριά , να βρει ανάπαυση ;...
Πού θα εναποθέταμε την κάθε μας ελπίδα , πού θα στηρίζαμε την κάθε μας προσδικία ; ...
Όλα , σ΄ Αυτήν τα ακουμπάμε ...
Για όλα ,Αυτή μας δίνει τις λύσεις ...
Κι΄ αν δεν το αισθανόμαστε κάποιες φορές , είναι γιατί δεν έχουμε ανοικτά τα μάτια της ψυχής μας...
Ας Την ικετεύουμε ταπεινά , να συμπορεύεται μαζί μας στον δύσκολο δρόμο της ζωής.
Να μας φωτίζει το δρόμο , να μην αλλάζουμε πορεία .
Να μας στηρίζει , να μας ενισχύει και να μας παρηγορεί , και να παρακαλεί Τον Υιό Της , να γίνεται επιεικής μαζί μας , μπροστά στα λάθη και στα πάθη μας .

Η σκέπη και η προστασία της Μάνας Παναγιάς να σκεπάζει τον καθένα ξεχωριστά .

ΠΟΣΟ...ΜΑ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ...!!!!!!

Οι θαυματουργικές ιάσεις, οι οποίες γίνονται από το θείο έλεος, δεν αφορούν μόνον το σώμα , αφορούν και την ψυχή. Αλλά επειδή περισσότερο ασχολούμαστε με το σώμα και την υγεία του, σπανίως οι άνθρωποι ζητάμε την ίαση της ψυχής μας . Κι όμως, αυτό προέχει. Αυτή είναι η αθάνατη, αυτής η αξία είναι
ανυπολόγιστη και δεν υπάρχει αντάλλαγμα γι’ αυτήν.

Ιδού όμως μία περίπτωση που ζητήθηκε η βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου για κάποιο ελάττωμα ενός ανθρώπου που βασάνιζε τον ίδιο αλλά και την οικογένειά του. Αυτό ήταν η γκρίνια! Η γκρίνια είναι σαν το σκουλήκι που τρώει το ξύλο. Αυτή τρώει την χαρά της ζωής! Υποκινητής βέβαια είναι ο δαίμων της λύπης. Έτσι λένε και γράφουν οι άγιοι Πατέρες.
Γι’ αυτό ένας από τους νεώτερους Πατέρες και εξαιρετικός Εξομολόγος, έλεγε: «Προσέξτε, παιδιά μου τον δαίμονα της λύπης. Έχει πολλά θύματα στην εποχή μας. Όταν βλέπετε ότι βαραίνει και σκοτεινιάζει η ψυχή σας , τρέξτε στον ιερέα να εξομολογηθείτε. Η μετάνοια φέρνει την Χάρη του Χριστού, και το σύννεφο της λύπης διαλύεται. Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας! Να είμαστε
ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε και με ό,τι δεν έχουμε. Ακόμη και με τα βάσανα της ζωής μας, γιατί αν τα ξεπερνάμε δοξάζοντας τον Θεό, η υπομονή αυτή θα μας χαρίσει τον ουρανό!».
Αυτή λοιπόν η κυρία βλέποντας τον σύζυγό της να υποφέρει από δυσθυμία και γκρίνια, αντί να φιλονικεί, προσευχόταν στην Παναγία να τον βοηθήσει. Και όταν ήρθε στο Μοναστήρι Της να προσκυνήσει , προσευχήθηκε ιδιαίτερα.
Αποτέλεσμα;
Η Υπεραγία Θεοτόκος με την Χάρι Της έδιωξε την «συννεφιά» απ’ την ψυχή του συζύγου της . Έπαψε να γκρινιάζει κι έγινε ένας υπομονετικός και αισιόδοξος άνθρωπος. Ένα «αρνί του Θεού», όπως λέει ο λαός. Έγινε ένας αξιαγάπητος άνθρωπος!

Μήπως είναι μικρό θαύμα αυτό; Όχι! Είναι μεγάλο και σπουδαίο, γιατί αφορά την υγεία της ψυχής και την ειρήνη του ανθρώπου και των οικείων του.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΣ....

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ , ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ή Παναγία είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης όλου του ανθρώπινου γένους. Μας έκαμε την μεγαλύτερη ευεργεσία. Γιατί χάρις στην δική της αρετή επισκέφθηκε την γη ο Ύψιστος Θεός και έγινε άνθρωπος στην άχραντη κοιλία της. Και έτσι σώθηκε ο κόσμος. Υπάρχει άλλη ευεργεσία πιο μεγάλη από αυτή;
Μας έφερε τον Σωτήρα και Λυτρωτή. Γι' αυτό ονομάζεται "ευεργέτης". Γιατί κανείς δεν μας ευεργέτησε τόσο, όσο ή αγία Μητέρα του Χριστού.
Και εμείς το ξέρομε. Μας το είπαν οι απόστολοι. Μας το κήρυξαν οι άγιοι πατέρες. Μας το υπενθυμίζουν κάθε ήμερα οι κληρικοί μας στις εκκλησίες μας. Και καταφεύγουμε σ' Αυτήν με πίστη.
" Παναγία μου! φωνάζει η πονεμένη μάνα στο προσκέφαλο του άρρωστου παιδιού της.
" Παναγία μου! φωνάζει ο ναύτης στην αγριεμένη θάλασσα.
" Παναγία μου! παρακάλεσε ο Κολοκοτρώνης, όταν κινδύνευε ή Ελλάδα από τον Δράμαλη.
" Παναγία μου! φωνάζει η κοπέλα.
" Παναγία μου! κλαίει ή χήρα.
" Παναγία μου! ακούς από παντού: από καλύβες και μέγαρα, από τρώγλες και ανάκτορα.
Ας θυμηθούμε μια αληθινή ιστορία.
Ένα καράβι ταξίδευε στο πέλαγος. Και το έπιασε φοβερή τρικυμία. Φόβος παγερός είχε καταλάβει καπετάνιο και πλήρωμα. Δεν ήταν η σημερινή εποχή. Τότε τα καράβια ήταν ξύλινα. Και με πανιά! Και το παλιοκάραβο είχε αρχίσει να μπάζει νερά. Η τρόμπα δούλευε αδιάκοπα. Μα δεν πρόφθανε! Και το καράβι είχε αρχίσει να βουλιάζει. Αν το καράβι χανόταν, τι να τους έκαναν οι βαρκούλες του και τα σωσίβια; Ένοιωσαν όλοι, πώς κάθε ελπίδα είχε χαθή. Και τότε έστρεψαν τον νου στην Παναγία, πού είναι: "ελπίς απηλπισμένων".
- Φτάσε, Παναγία Μυρτιδιώτισσα, Προστάτρια και Σκέπη του νησιού μας. Σώσε μας. Λυπήσου τα παιδιά μας και τους γέροντες γονείς μας, πού μας περιμένουν!...
Λίγο ήθελε ακόμη το καράβι να βουλιάξει. Μα ξαφνικά φάνηκε ανάμεσα τους μια ολόφωτη γυναίκα: Και τους είπε:
" Ήρθα! Μη φοβείσθε! Το καράβι σας θα σωθή!
Και βούτηξε μέσα στην θάλασσα με ένα σφουγγάρι στο χέρι και έκλεισε την τρύπα πού είχε ανοίξει στο σκάφος!
Σε λίγα λεπτά, το καράβι συνέχιζε ήσυχο το δρόμο του.
Στο πρώτο λιμάνι επήγαν το σκάφος για επισκευή. Και τι θαύμα είδαν! Είδαν την τρύπα, πού είχε ανοίξει στο σκάφος, βουλωμένη με το σφουγγάρι που κρατούσε στα χέρια της η Παναγία, όταν φάνηκε στο καράβι τους! Όλος ο κόσμος το είδε αυτό το θαύμα. Γεμάτος συγκίνηση ο καπετάνιος αγόρασε κερί καθαρό και έφτιαξε μια λαμπάδα σαν το κατάρτι του καραβιού. Επήρε και το σφουγγάρι της Παναγίας σε ένα κουτί. Έφτιαξε και ένα ασημένιο καραβάκι. Και γύρισε στην πατρίδα του, την Χίο. Και τα πήγε στο Μοναστήρι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας. Και όταν επήγε να προσκυνήσει την θαυματουργή της εικόνα, φώναξε γεμάτος συγκίνηση:
- Αυτή είναι! Αυτήν είδαμε! Παναγία μου! Παναγία μου!...
Γονάτισαν όλοι μπροστά στην Παναγία. Έκαμαν με ευλάβεια τον Σταυρό τους. Την ευχαρίστησαν από τα βάθη της ψυχής τους, Και της πρόσφεραν τα μικρά τους δώρα, πού σώζονται μέχρι σήμερα.
Μα μόνο σε εκείνους εφάνη καλή η Παναγία; Όχι. Για όλους τρέχει και για όλους φροντίζει. Ένα τροπάριο τής Εκκλησίας μας λέγει:
"Ουδείς προστρέχων επί Σοι, κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, Αγνή Παρθένε Θεοτόκε. Άλλ' αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως".
"Αν λοιπόν καμμιά φορά έχωμε την αίσθηση ότι δεν μας ακούει, ας διερωτόμαστε: Μήπως δεν είναι συμφέρον μας, να λάβωμε το δώρημα, αυτό πού ζητήσαμε;
"Ας την παρακαλέσωμε και εμείς."
" Παναγία Θεοτόκε Παρθένε, εμείς σήμερα κινδυνεύομε από χειρότερο κίνδυνο. Οι ηθικές αξίες έπεσαν.
Η κοινωνία διαλύεται. Η νεολαία χάνεται. Οι οικογένειες έπαψαν να είναι εστίες αρετής και ευσέβειας. Το έθνος μας καταρρέει."
" Έλα, Παναγία Μητέρα μας! Φτάσε! Φρονημάτισε τον λαό μας και τους άρχοντες. Μαλάκωσε τις καρδιές μας. Δώσε μας πίστη και ευσέβεια. Δώσε μας μετάνοια και επιστροφή.
Οδήγησε μας στον Υιό και Θεό Σου."
" Πρέσβευε, Δέσποινα, υπέρ ημών των αχρείων δούλων Σου! Σμίξε τα δύο χέρια Σου, μπρος στ' Άγιο παιδί Σου, και παρακαλεί, Δέσποινα, ακόμη και για μένα."
"Ας ψιθυρίσει έλεος η σπλαχνική φωνή Σου, κι ας δεηθούν τα χείλη Σου για σπλάχνα πονεμένα.Εσένα, Παναγία μου, Εσένα έχω μόνο, εις την ελπίδα, στ' όνειρο, εις την χαρά, τον πόνο. Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος, Βασίλισσα της Εκκλησίας σε κράζει η καμπάνα, ελεημοσύνη ο πτωχός, νερό ο διψασμένος, μα η καρδιά μου Δέσποινα, αυτή σε κράζει Μάνα!"

Να μάθετε τα παιδιά σας να ζητούν τη βοήθεια του Θεού..
 

Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό
Για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση.
Η εμπιστοσύνη στον Θεό δίδει απόλυτη ασφάλεια.
Ο Θεός είναι το παν.
Δεν μπορεί κανείς να πει ότι εγώ είμαι το παν.
Αυτό ενισχύει τον εγωισμό.
Ο Θεός θέλει να οδηγούμε τα παιδιά στην ταπείνωση.
Τίποτα δεν θα κάνουμε κι εμείς
Και τα παιδιά χωρίς την ταπείνωση.
Θέλει προσοχή, όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά.
Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε:
Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος
Είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!...
Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί.
Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή.
Να του πείτε:
Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε.
Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις
Για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις.
Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του.
Τούτο δω είναι το τέλειο.
Σ' όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.
Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό.
Τι λέει ο λόγος του Θεού;
Λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς
Και την τρίβον των ποδών υμών ταράσσουσιν.
Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει
Και μας χαλάει τους δρόμους της ζωής μας.
Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού!
Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά
Για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα
Και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν.
Τώρα ο κόσμος χάλασε.
Στο μικρό παιδάκι λένε όλο επαινετικά λόγια.
Μην το μαλώσουμε, μην του εναντιωθούμε, μην το πιέσουμε το παιδί.
Μαθαίνει, όμως έτσι και δεν μπορεί ν' αντιδράσει σωστά
Και στην πιο μικρή δυσκολία.
Μόλις κάποιος του εναντιωθεί, τσακίζεται, δεν έχει σθένος.
Οι γονείς ευθύνονται πρώτοι για την αποτυχία των παιδιών στη ζωή
Και οι δάσκαλοι και καθηγητές μετά.
Τα επαινούν διαρκώς.
Τους λένε εγωιστικά λόγια.
Δεν τα φέρνουν στο Πνεύμα του Θεού, τ' αποξενώνουν απ' την Εκκλησία.
Όταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά και πάνε στο σχολείο
Μ' αυτό τον εγωισμό, φεύγουν απ' τη θρησκεία και την περιφρονούν
Χάνουν το σεβασμό προς τον Θεό, προς τους γονείς, προς όλους.
Γίνονται ατίθασα και σκληρά και άπονα
Χωρίς να σέβονται ούτε τη θρησκεία ούτε τον Θεό.
Βγάλαμε στη ζωή εγωιστές και όχι Χριστιανούς.
Άγ.Γέροντας Πορφύριος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,
Μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου που ζουν μακριά από την Εκκλησία, η αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει όλους κοντά Σου.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.
– Των δούλων Σου που υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.
– Των δούλων Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
– Των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
– Μνήσθητι των αρχόντων και βοήθησέ τους να κυβερνούν χριστιανικά.
– Μνήσθητι, Κύριε, των παιδιών που προέρχονται από προβληματικές οικογένειες,
των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στη ζωή, όσων έχουν χάσει τους συζύγους τους.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών, φώτισε και βοήθησέ τους να διορθωθούν.
– Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων. Όλων όσων ταξιδεύουν στη θάλασσα, στη ξηρά, στον αέρα και φύλαξέ τους.
– Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων (κληρικών) της Εκκλησίας και των πιστών.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που είναι σε καιρό πολέμου.
– Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
– Όσων είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
– Μνήσθητι των δούλων Σου που άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
– Μνήσθητι, Κύριε, των φτωχών, αστέγων και προσφύγων.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.
– Μνήσθητι, Κύριε, των ταλαιπωρημένων εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ’ αυτές.
– Μνήσθητι των δούλων σου που υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
– Μνήσθητι όσων βρίσκονται σε απόγνωση, βοήθησε και γαλήνευσε τους.
-Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που ζήτησαν τις προσευχές μας.
-Μνήσθητι και πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων και ανάπαυσον αυτούς.

«Ἡ ζωή μας, μπορεῖ νὰ συγκριθῆ μὲ μία λαμπάδα
καμωμένη ἀπὸ κερὶ καὶ φυτίλι,
ποὺ καίει μὲ μία φλόγα ποὺ ἐμεῖς ἀνάψαμε.
Τὸ κερὶ – εἶναι ἡ πίστη μας.
Τὸ φυτίλι ἡ ἐλπίδα μας.
Καὶ ἡ φλόγα – ἡ ἀγάπη ποὺ ἑνώνει τὴν πίστη μαζὶ μὲ τὴν ἐλπίδα,
ὅπως τὸ κερὶ καὶ τὸ φυτίλι καῖνε μαζὶ μὲ ἀποτέλεσμα τὴ φωτιά.
Ἕνα κερὶ κακῆς ποιότητας βγάζει, ὅταν τὸ ἀνάβῃς καὶ ὅταν τὸ σβήνῃς, μία ἄσχημη μυρωδιά.
Ὅμοια εἶναι καὶ ἡ ζωὴ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ...».
Ας ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΡΦΟΙ ΜΟΥ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΕΥΩΔΙΑΣΤΟ ΚΕΡΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΛΑΜΠΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ..

++ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ++
 

«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.
Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.
Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.
Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.
 

Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ήχος πλ. Δ'.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

ΔΕΥΤΕΡΑ ~ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ~

«....Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν....»
Την Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή, η Εκκλησία μας εορτάζει το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού και κατά το Σύμβολο της Πίστεως «συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται» με τον Πατέρα και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή.
Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος
Μεγάλα είναι και ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μάς δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι’ αυτό ας χαρούμε όλοι μαζί και σκιρτώντας από αγαλλίαση ας ανυμνήσουμε τον Κύριό μας. Γιατί η σημερινή ημέρα είναι για μάς εορτή και πανηγύρι.Όπως δηλαδή διαδέχονται η μια την άλλη οι εποχές και οι κινήσεις του ήλιου, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και με τον τρόπο αυτό απ’ τη μια πηγαίνουμε στην άλλη. Πριν από λίγο καιρό εορτάσαμε τον σταυρό, το πάθος και την Ανάσταση, και ύστερα από αυτά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στους ουρανούς. Σήμερα φθάσαμε στην κορυφή των αγαθών, σ’ αυτήν την κορωνίδα των εορτών, βρισκόμαστε πια στην πραγματοποίηση των επαγγελιών του Κυρίου. «Γιατί αν φύγω –λέει- θα σάς στείλω άλλον Παράκλητο, και δεν θα σάς αφήσω ορφανούς». (Ιωάν. 16,6). Βλέπετε το πατρικό Του ενδιαφέρον; Βλέπετε την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του; Πριν λίγες ημέρες ανελήφθη στον ουρανό, κάθισε στον βασιλικό θρόνο, στα δεξιά του Πατρός, και σήμερα μάς στέλνει ως δώρο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μ’ αυτόν τον τρόπο μάς χορηγεί άπειρα ουράνια αγαθά. Γιατί, πες μου, ποιο από τα αγαθά που συμβάλλουν στη σωτηρία μας δεν μάς δόθηκε από το Άγιο Πνεύμα;
Με τη χάρη Του απαλλασσόμαστε απ’ τη δουλεία του διαβόλου, καλούμαστε στην ελευθερία του Χριστού, οδηγούμαστε στην ουράνια υιοθεσία, αναγεννιόμαστε απ’ την αρχή και ξεφορτωνόμαστε το βαρύ και δυσβάστακτο φορτίο των αμαρτιών μας. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος βλέπουμε να υπάρχουν τόσοι ιερείς κι έχουμε τάγματα διδασκάλων της Εκκλησίας. Απ’ την πηγή αυτή πήγασαν πλούτη προφητειών και χαρίσματα ιάσεων και όλα τα άλλα που συνήθως στολίζουν την Εκκλησία του Θεού από το Άγιο Πνεύμα προέρχονται. Και φωνάζει ο Παύλος και λέει: «Για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά» (Α’ Κορ. 12,11).
«Όπως θέλει», λέει, όχι όπως έχει διαταχθεί. «Μοιράζει», και δεν μοιράζεται. Έχει εξουσία, και δεν εξουσιάζεται. Γιατί ο Παύλος λέει πως έχει και το Άγιο Πνεύμα την ίδια εξουσία, που έχει και ο Πατήρ. Κι όπως είπε για τον Πατέρα «ο Θεός είναι εκείνος που ενεργεί παντού και πάντα» (Α’ Κορ. 12,6), έτσι λέει και για το Άγιο Πνεύμα «για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά». Είδες τέλεια εξουσία που έχει; Γιατί όσα πρόσωπα έχουν την ίδια φύση και ουσία είναι φανερό ότι έχουν και την ίδια εξουσία, και όσα έχουν την ίδια αξία, σ’ αυτά μία είναι η δύναμη και η εξουσία.
Χάρη στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος απαλλαχτήκαμε από τις αμαρτίες, μ’ αυτήν ξεπλύναμε την ψυχή μας από κάθε ρύπο. Με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ενώ ήμασταν άνθρωποι, γίναμε άγγελοι, όσοι βέβαια θελήσαμε να μάς βοηθήσει η χάρη Του, χωρίς να αλλάξει η φύση μας, αλλά, κι αυτό είναι το πιο αξιοθαύμαστο, διατηρήσαμε την ανθρώπινη φύση μας και μ’ αυτή επιδείξαμε αγγελική συμπεριφορά. Τόσο μεγάλη είναι λοιπόν η δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Και όπως η πραγματική φωτιά όταν δεχτεί τον μαλακό πηλό τον καθιστά σκληρό κεραμίδι, έτσι ακριβώς και η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, όταν δεχτεί μια ψυχή συνετή, ακόμη κι αν τη βρει πιο μαλακή κι απ’ τον πηλό, την κάνει πιο γερή κι απ’ το σίδερο. Και κάνει ξαφνικά πιο καθαρό απ’ τον ήλιο εκείνον που έως τώρα ήταν μολυσμένος απ’ την ακαθαρσία των αμαρτιών.[...]
«Με τη δύναμη του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού», λέει, «και με τη χάρη του Πνεύματος του Θεού μας». Είδες, αγαπητέ, τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος; Είδες ότι το Άγιο Πνεύμα, εξαφάνισε όλες αυτές τις κακίες, και ότι εκείνους που ήταν προηγουμένως υποδουλωμένοι στις αμαρτίες τους, τους ανέβασε ξαφνικά σε τόσο υψηλές τιμές;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

''Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε,
το Πνεύμα της αληθείας,
ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών,
ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός,
ελθέ και σκήνωσον εν ημίν
και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος
και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
Αμήν.''
Την Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή,
η Εκκλησία μας εορτάζει το Άγιο Πνεύμα.
Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας,
το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός.
Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού
και κατά το Σύμβολο της Πίστεως «συνπροσκυνείται
και συνδοξάζεται» με τον Πατέρα και με τον Υιό,
ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή.
++ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ
ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΣΑΣ++